غربالگری آزمایشاتی برای بیماری ها (مانند تومورهای مغزی و نخاعی) در افراد بدون علامت است.در این زمان هیچ آزمایش غربالگری برای بسیاری از کودکان که تومورهای مغزی و نخاعی قبل از شروع به نشان دادن علائم تومور، ندارد به طور گسترده ای توصیه نمی شود.این تومورها، معمولا به عنوان یک نتیجه از علائم و نشانه هایی که کودک دارا می باشد.در اغلب موارد چشم اندازی برای افراد مبتلا به تومور طناب نخاعی وجود دارد که بستگی به نوع تومور و محل آن و شناسایی زود آن دارد.اما با هر بیماری،تشخیص و درمان زودتر آن به احتمال زیاد مفید خواهد بود.برای کودکان با سندروم به ارث برده که در معرض خطر بالای تومورهای مغزی هستند،مانند نوروفیبروماتوسیس یا توبروس اسکلروز،پزشکان اغلب توصیه به معاینه مکرر و تست های دیگر دارند.این آزمایشات ممکن است منجر به شناسایی توموری شود که هنوز کوچک است.همه تومورهای مربوط به این سندروم ممکن است نیاز به درمان به صورت اصولی داشته باشنداما پیدا کردن آن ها ممکن است به پزشکان کمک کند که در ابتدای نظارت به سرعت به درمان تومور بپردازند در صورتی که این تومورها شروع به رشد و یا باعث مشکلاتی شوند.
تومور مغزی و نخاعی در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟
تومورهای مغزی ونخاعی معمولا با نشانه ها و علائمی که یک کودک دارد، پیدا می شود. اگر یک تومور مشکوک است، برای تایید تشخیص آن به آزمایش نیاز خواهد بود.
آزمایشات تصویر برداری
پزشکان ممکن است به شما توصیه کنند که از فرزند خود تصویر برداری کنید. این آزمایشات شامل اشعه ایکس،آهن ربای قوی و یا مواد رادیواکتیو برای ایجاد تصویری از اندام های داخلی مثل مغز و طناب نخاعی هستند. تصاویر بدست آمده ممکن است توسط پزشکان در زمینه مربوطه دیده شود (جراح مغز و اعصاب-متخصص مغر و اعصاب خوب و نورورادیولوژیست) و توسط پزشک برای فرزند شما مراقبت های اولیه در نظر گرفته شود.
تصویر برداری رزونانس مغناطیسی و سی تی اسکن اغلب برای بیماری های مغز مورد استفاده قرار می گیرند. اسکن مغز یا طناب نخاعی تقریبا در همه موارد تومور را نشان می دهد. پزشکان اغلب می توانند یک ایده و نظر در مورد نوع تومور بر اساس آن چه که اسکن نشان داده است در محل مغز و نخاع داشته باشند.
تخصص جراحی عروق یا (Surgical Specialty of Vascular Medicine) یکی از شاخه های جراحی است که به درمان مشکلات مربوط به عروق خونی، به استثناء عروق قلبی و مغزی می‌پردازد. جراح عروق یا (vascular surgeon) برای درمان یا ترمیم عروق بدن، خصوصا اندام تحتانی و فوقانی (به ویژه دست هاو پاها) و بافت های بدن، تکنیک ها و روش های جراحی خاصی بکار می برد.
بیمار های عروقی
بیماری های عروقی بر رگ‌ها و شریان های بدن شما تاثیر می گذارند که اکسیژن را به تمام سلول های زنده بدن می رسانند. از رگ ها و شریان ها به عنوان بزرگراه ها یا مسیرهای عبور خون و مواد مغذی یاد می کنند. هنگامی که مشکلی در جریان خون یا مسیر آن ایجاد شود، به عنوان مثال وقتی مسدود شود یا دچار تنگی شود، در خونرسانی به بدن خصوصا ارگان های مهم مشکل پیش می آید. در بیشتر موارد، شرایط و بیماری های عروقی قابل درمان هستند. و اغلب بدون مداخله جراحی برطرف می شوند.
جراح و متخصص عروق چه کارهایی برای بیماران انجام میدهد؟
جراحان عروق به طور معمول برای بازگرداندن جریان خون طبیعی، به یک ارگان یا بخشی از بدن به دنبال بروز تروما یا ضربه، بیماری، و یا یک مسئله دیگر تلاش می کنند.
لزوم مراجعه به متخصص و جراح عروق
در برخی شرایط و به ویژه در سنین بالا، مراجعه به یک متخصص و جراح عروق ضروری است. معمولا بسیاری از افراد فکر می‌کنند که تنها زمانی نیاز به مراجعه به این پزشکان وجود دارند، که مشکل اساسی برایشان پیش بیاید. و نیاز اورژانسی به عمل داشته باشند. اما این تصور اشتباه است.
جراح عروق اطلاعات کاملی درباره فیزیولوژی، آناتومی و عملکرد عروق خونی دارد. آن ها قادرند که تمام بیماری ها و شرایط مربوط به عروق را شناسایی کرده و تشخیص دهند. پس مراجعه به این متخصصان به معنی این نیست که شما حتما باید عمل شوید. گاهی برای کسب مشاوره یا بررسی دوره ای، لازم است به این پزشکان مراجعه کرد.
جراحان عروق در درمان هر گونه مشکل عروقی به جز قلب (که تحت درمان جراح و متخصص قلب خوب است) و مغز (که تحت درمان جراح و متخصص مغز و اعصاب خوب است) متخصص هستند.
گاهی اوقات پیشگیری در دستور کار این اشخاص قرار می گیرد. برای مثال متخصص عروق با شما در مورد چگونگی انجام تمرین فیزیکی، انتخاب رژیم غذایی، مکمل و داروی مناسب کمک می کنند. پیشگیری یک گام بسیار مهم و در واقع اولین گام برای به دست آوردن سلامتی و حفظ آن است. هنگامی که جراحی مورد نیاز باشد، باید مطمئن باشید که جراحان عروق در تمام انواع مداخلات در ارتباط با عروق، و تکنیک های پایه و پیشرفته جراحی آموزش دیده اند.
سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome) یک بیماری خود ایمنی نادر، اما جدی در سیستم عصبی محیطی است. این بیماری می تواند به ضعف و فلج بخش هایی از بدن منجر شود و ممکن است ماه ها یا سال ها ادامه داشته باشد.
سندرم گیلن باره چگونه ایجاد می‌شود؟
GBS نوعی اختلال خود ایمنی نادر اما جدی است. که می تواند بر روی هر بخشی از سیستم عصبی خارج از مغز و نخاع تأثیر بگذارد. به این بخش از سیستم عصبی، سیستم عصبی محیطی گفته می شود.
در بیماری های خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن به گروه های خاصی از سلول‌های سالم، حمله کرده و آن ها را از بین می برد. در مورد سندرم گیلن باره، سیستم ایمنی بدن به غلاف‌های میلین اعصاب محیطی حمله می کند و به آن ها آسیب وارد می کند.
علائم
علائم شایع GBS، از جمله ضعف، بی ثباتی و درد، به طور معمول در قسمت تحتانی بدن شروع می شود و به سمت بالا حرکت می کند. از هر ۱۰ نفری که به این سندروم مبتلا هستند ۱ نفر علایم اولیه بیماری را بصورت سوزن سوزن شدن صورت یا گردن احساس میکند. ضعف بدن به تدریج بدتر شده و منجر به فلج می شود.
علل
علل دقیق GBS هنوز مشخص نیست. این بیماری اغلب چند روز یا چند هفته پس از عفونت دستگاه گوارش یا دستگاه تنفسی ایجاد می شود. در موارد نادر، این سندرم به دنبال جراحی و سایر عفونت ها شکل بگیرد.
تشخیص
تشخیص GBS به ویژه در مراحل اولیه آن دشوار است. علائم بین افراد مختلف متفاوت است. علایم سندروم گیلن باره ممکن است مشابه سایر بیماری های سیستم عصبی باشد.
در ابتدا، پزشک(معمولا یک متخصص مغز و اعصاب خوب) بررسی می کند که آیا ضعف در هر دو طرف بدن رخ می دهد یا خیر. زیرا علامت یکی از نشانه های رایج GBS است. شروع سریع بیماری یکی از علایم شاخص دیگر است. بسیاری از بیماری های عصبی شروعی آهسته و کند دارند. اما سندروم گیلن باره نسبتا سریع و ناگهانی بروز میکند.
درمان
در حال حاضر درمانی برای GBS وجود ندارد. اما داروهایی برای تسکین یا از بین بردن در علائم موجود، در دسترس است. دو نوع پروسه درمانی وجود دارد که می تواند شدت علائم را کاهش داده و سرعت بهبود را بالا ببرد:
هر دو روش به طور مشابه مؤثر هستند. با این حال، استفاده از آنها در کنار هم نتایج را بهبود نمی بخشد. محققان هنوز دقیقاً نمی دانند که هر دو روش درمانی چرا و چگونه باعث تسکین علایم بیماری گیلن باره میشوند.
احساس فشار در پشت چشم همیشه ناشی از مشکلی در داخل چشم نیست. در این وضعیت، مشکل معمولاً مربوط به قسمت دیگری از سر شما است. اگرچه بیماری ها و مشکلات چشم می تواند باعث درد چشم و مشکلات بینایی شود، اما بندرت باعث فشار پشت چشم می شوند.
علل
چندین حالت زیر می تواند باعث ایجاد فشار در پشت چشم شوند:
تشخیص
معمولا پزشک عمومی اولین شخصی است که شما برای حل و درمان مشکل خود به آن ها مراجعه می کنید. در برخی موارد اگر پزشک عمومی نتواند مشکل را به تنهایی حل کند شما را به متخصصان زیر ارجاع میدهد:
متخصصان برای بررسی دقیق و تشخیص مشکل شما، تست های زیر را انجام میدهند:
درمان
درمان فشار پشت چشم به علت اصلی علائم شما بستگی دارد:
در مورد سینوزیت، اگر باکتری ها باعث عفونت شوند، پزشک برای درمان آنتی بیوتیک تجویز می کند. برای یک عفونت مزمن سینوسی (طولانی مدت) ، لازم است به مدت سه تا چهار هفته آنتی بیوتیک مصرف کنید.
برای سردردها می توانید از مسکن های بدون نسخه مانند آسپرین، استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (Motrin ، Advil) استفاده کنید.
در صورت ابتلا به بیماری گریوز، پزشک می تواند دارویی را تجویز کند که توانایی غده تیروئید شما در ایجاد هورمون ها را مسدود کند.
در مورد نوریت اپتیک ، پزشک ممکن است داروهای استروئیدی به شما بدهد تا تورم عصب بینایی شما را کاهش دهد. اگر MS باعث ایجاد نوریت نوری شده باشد، پزشک ممکن است داروهایی مانند اینترفرون-بتا-۱ را برای جلوگیری از آسیب بیشتر به عصب تجویز کند.
اگر مشکل تراز بایت دندان یا فک داشته باشید، دندانپزشک و متخصص ارتودنسی شما می تواند با کمک ابزار ارتودنسی مشکل را حل کند
سایتوکس (Cytoxan) دارویی است که ممکن است برای افراد مبتلا به اسکلروز متعدد داده شود. که با سرکوب سیستم ایمنی بدن کار می کند. این دارو برای افراد مبتلا به ام اس تجویز می شود زیرا تصور بر این است که این بیماری در نتیجه ی فعالیت غیر طبیعی یا گمراهی سیستم ایمنی بدن است. سایتوکس (Cytoxan) می تواند سلول های سفید خون را از حمله سیستم عصبی مرکزی بدن بازدارد، در نتیجه موجب کاهش فعالیت بیماری ام اس می شود.
این دارو به طور مستقیم به صورت درون وریدی (IV) تجویز می شود. متاسفانه، سایتوکس (Cytoxan) می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند.یک متخصص مغز و اعصاب خوب در مزایا و خطرات بالقوه آن با شما و خانواده تان صحبت می کند. اگر شما هر گونه نگرانی و یا سوال دارید، آنها را با تیم مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید.
عوارض جانبی سایتوکس (Cytoxan) چه هستند؟
عوارض جانبی Cytoxan ممکن است شامل موارد زیر باشد:
برای کنترل تهوع در درمان با سایتوکس (Cytoxan)، دکتر شما احتمالا Zofran یا Reglan تجویز کند. عوارض جانبی ممکن است شامل:
چگونه باید برای درمان با سایتوکس (Cytoxan) آماده شوم؟
شما باید چند روز قبل از آغاز درمان با سایتوکس (Cytoxan) ، برای انجام آزمایشات قبل از درمان، به مراکز درمانی مراجعه نمایید، این آزمایشات عبارتند از:
آزمایش خون، آزمایش ادرار (آنالیز ادرار)، و نوار قلب (ECG).
اندازه گیری وزن و قد
کسب اطلاعات در مورد داروهای پیش – درمان برای کنترل تهوع.
زمانی که برای درمان آمده اید، مطمئن باشید که لباس راحت، لباس های گرم و چیزی برای گذراندن وقت، مانند یک کتاب همراه دارید.
در طول درمان با سایتوکس (Cytoxan) چه اتفاقی می افتد؟
انتظار می رود حدود سه تا چهار ساعت در هر روز که شما Cytoxan دریافت می کنید، در مرکز درمانی باشید. پرستار قبل و بعد از درمان فشار خون و نبض شما را بررسی می کند.
در طول درمان، شما معمولا ترکیبی از Cytoxan و سایر داروها دریافت می کنید، که ممکن است شامل Solu-Medrol (ضد التهاب که التهاب را کاهش می دهد)، Zofran (داروی ضد تهوع)، و / یا Reglan (داروی ضد تهوع) و مایعات داخل وریدی از طریق IV drip باشد.