روماتولوژیست ها (متخصصین بیماری های خود ایمنی)
به طور معمول، لوپوس توسط متخصص روماتولوژی درمان می‌شود. روماتولوژیست ها در اصل یک متخصص داخلی یا متخصص اطفال هستند، که در تشخیص و درمان آرتروز و سایر بیماری های مفاصل، ماهیچه ها و استخوان ها، و نیز برخی بیماری های خودایمنی، از جمله لوپوس و آرتریت روماتوئید تخصص دارند.
تیم درمان سلامتی شما
ما قصد داریم برای شروع درباره روماتولوژیست صحبت کنیم که از نخستین کسانی است که میتواند به شما در درمان و مدیریت علایم این بیماری کمک کند. اما در اصل کسانی که به شما کمک میکنند تا سالم شوید و سلامتی خود در این وضعیت را حفظ کنید شامل یک تیم کامل از پزشکان و مشاغل مربوط به سلامت و درمان هستند
سایر پزشکانی که لوپوس را درمان میکنند
متخصص قلب
برای مدیریت و درمان مشکلات قلبی افراد مبتلا مانند میوکاردیت لوپوس و پرکاردیت لوپوس
پولمونولوژیست یا متخصص ریه
متخصص ریه برای برخی از مشکلاتی که برای ریه افراد مبتلا به لوپوس به وجود میاید به این افراد کمک می کند.
متخصص غدد درون ریز
برای مدیریت مسائل مربوط به تیروئید، عملکرد آدرنال یا سایر مسائل غدد درون ریزی که بیمار را درگیر خود میکند.
متخصص کلیه و مجاری ادراری
برای مدیریت مسائل مربوط به کلیه و عملکرد کلیه ها افراد مبتلا به لوپوس مانند نفریت لوپوس.
متخصص گوارش
برای مسائل مربوط به دستگاه گوارش
هماتولوژیست یا متخصص خون شناسی
برای مسائل مربوط به شمارش سلول های خونی و وضعیت بافت خون
ایمونولوژیست یا متخصص ایمنی شناسی
ایمونولوژیست های بالینی، پزشکانی هستند که به طور فزاینده ای در درمان لوپوس دخالت دارند.
متخصص مغز و اعصاب
یک متخصص مغز و اعصاب خوب ممکن است بخشی از تیم شما باشد تا بتواند در بروز علائم سیستم عصبی مربوط به لو پوس مداخله کند.
متخصص توانبخشی
طبق علائم خاص شما، ممکن است یک درمانگر توانبخش یا فیزیوتراپیست برای کاهش درد و سفتی مفاصل و عضلات به شما کمک کند. متخصصان فیزیوتراپی کسانی هستند که در توانبخشی و بازیابی فرم نرمال فیزیکی بدن تخصص دارند. آن‌ها برای کمک به بهبود و افزایش هماهنگی فیزیکی بدن به موفقیت برنامه جامع توانبخشی تلاش میکنند. درمان‌های توانبخشی می‌توانند کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری های مزمنی مانند لوپوس افزایش دهند.
پزشک عمومی
بعضی از افراد مبتلا به بیماری لوپوس علاوه بر یک متخصص لوپوس حرفه ای از کمک های یک پزشک عمومی طی پروسه درمان خود کمک میگیرند. پزشک مراقبت های اولیه با طیف وسیعی از مشاغل که به درمان بیماران کمک می کنند ارتباط دارد. به طور کلی، بسیار مهم است که حتما به دنبال یک پزشک مراقبت اولیه باشید.
معمولاً موی سر و موی ابرو بسیار باهم متفاوت هستند. پس از پیوند زدن موی پشت سر به ابروها باید موی پیوند زده‌شده را آموزش دهید که تا حدودی مانند موی ابرو رفتار کند. بخشی از این وظیفه به عهده جراح است که باید موی پیوندی را به گونه‌ای قرار دهد که رشد آن از الگوی طبیعی رشد ابروها پیروی کند.بخش دیگر به عهده شماست. موی پیوند زده‌شده به گونه‌ای رشد میکند که انگار هنوز در پشت سر قرار دارد.
علی‌رغم اینکه رشد مو ابرو زمانی که به حدود نیم اینچ یا کمتر رسید، متوقف می‌شود، موی پیوند زده‌شده همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد. اگر نمی‌خواهید ابروهایتان خیلی بلند و پرپشت شوند باید چند وقت یک‌بار آن‌ها را کوتاه و مرتب کنید.میتوانید با استفاده از قیچی ابرو خودتان ابروهایتان را مرتب و کوتاه کنید. اگر خیلی نگران کوتاه شدن یا خیلی کم‌حجم شدن ابروها هستید، میتوانید به آرایشگاه مراجعه کنید.
یکی از توصیه های بعد از کاشت ابرو که یک متخصص کاشت مو خوب به شما داده می شود احتمالا این است که برای اصلاح ابروی خود تا مدتی بعد از عمل صبر نمایید و عجله نکنید.اگر دست به موچین بردید باید بسیار محتاطانه عمل کنید تا نتایج جراحی از بین نرود. وقتی موی پیوندی رشد کرد، میتوانید به شکل ابروی طبیعی‌تان به آن مدل دهید. یعنی میتوانید آن را با برس ابرو، شانه کنید و با دقت رشته‌ای مو را بردارید. میتوانید از مداد ابرو هم برای پر کردن آن ناحیه استفاده کنید.
در اینجا مواردی که از یک کودک چهار ماهه باید انتظار داشته باشید آمده است.
می توانید در این سن از پزشک انتظار داشته باشید که:
سوالاتی که ممکن است پزشک در چهار ماهگی کودک از شما بپرسد:
سوالاتی که ممکن است شما در زمینه رشد داشته باشید:
چه زمانی کودک می تواند بنشیند؟
چه زمانی چهار دست و پا رفتن را شروع خواهد کرد؟
نکات مربوط به رشد کودک در چهار ماهگی
نکاتی درباره شروع غذاهای جامد
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رشد کودک یک ماهه، کودک دو ماهه تا کودک یک ساله می توانید به سایت بهداشت و سلامت نسخه مراجعه کنید.
وقتی به مراحل پایانی رژیم غذایی بعد از عمل های لاغری به روش لاپاراسکوپی نزدیک میشوید همچنان باید پیرو یک رژیم و عادات مثبت غذایی باشید. حین خوردن خوراکی ها و رژیم جامد باید خیلی مراقب باشید. خوردن بدون ملاحظه این مواد غذایی، میتواند باعث بزرگ شدن یا به قولی کش آمدن معده شود. برای پیشگیری از بروز این مشکل بزرگ، شما باید در هر وعده غذایی تنها کمتر از نصف بشقاب بخورید. قبل از اینکه بخواهید لقمه های خورد شده خود را ببلعید باید غذا آنقدر با بزاق دهان نرم و آبکی شده باشد که به راحتی بلعیده شود. دقت کنید که اگر غذا به خوبی خورد، نرم و بلعیده نشود ممکن است باعث انسداد یا سوء هاضمه شوید.
در مرحله آخر رژیم غذایی بعد از عمل لاغری(عمل اسلو معده ، عمل ساسی معده و ....) به نکات زیر حتما توجه ویژه داشته باشید:
بسته به نوع و ویژگی بدن و وزن ایده آل‌تان، حتما روزانه بین ۶۰ تا ۱۰۰ گرم پروتئین مصرف کنید.
سعی کنید مصرف کربوهیدرات ها را تا آنجا که میتوانید کاهش دهید و دریافت آن ها را تنها به میزان ۵۰ ر روز یا حتی کمتر محدود کنید زیرا اگر بیشتر از این کربوهیدرات دریافت کنید ممکن است وزن بگیرید.
مصرف مواد غذایی که ارزش غذایی بسیار کم یا ناچیزی دارند را متوقف یا کم کنید.
از نوشیدنی ها کالری نگیرید. برای مثال مصرف الکل یا نوشابه های گازدار یا آبمیوه های بی خاصیت بیرون را به شدت کاهش دهید.
در طول شبانه روز حداقل ۸ لیوان آب بنوشید اما لطفا هنگام خوردن غذا یا مدت کوتاهی قبل و بعد از غذا اینکار را انجام ندهید.
هر لقمه را به آرامی بجوید و لطفا قبل از اینکه سیر شوید دست از خوردن غذا بردارید.
در طول روز وعده های غذایی کمتری بخورید.
از خوردن مواد غذایی درشت یا وعده های حجیم خودداری کنید. زیرا خوردن اینچنینی آن، به مرور باعث بزرگ شدن معده شما خواهد شد.
تنها غذاهایی میل کنید که متخصص جراحی لاغری به شما توصیه کرده و از خوردن غذاهای ناسالم خودداری کنید.
مصرف خوراکی هایی مثل پاپ کرن را کاهش دهید. زیرا هم دیرهضم هستند و هم بیخودی حجم معده را اشغال میکنند و شما را الکی سیر میکنند.
برای پیشبرد بهتر رژیم غذایی بعد از جراحی لاغری ختما میوه و سبزیجات بخورید اما از خوردن میوه با پوست یا سبزیجاتی که فیبر نامحلول زیادی دارند خودداری کنید. زیرا هم دیرهضم هستند و هم شما را زود سیر میکنند.
وقتی که فردی می میرد، ممکن است مغز این زمان را بداند!!
محققین بر این باورند که بعد از ایست قلبی، مغز هم از فعالیت باز می ایستد. چگونه این اتفاق برای مغز می افتد؟
باید در نظر داشت که بسیاری از افرادی که احیا می شوند، و به زندگی بر می گردند، تجربیاتی را شرح می دهند که بعد از مرگ رخ داده است. اگر فرد دچار مرگ مغزی می شود، پس چگونه چنین چیزی امکان دارد؟
از سال ۱۹۶۰ زمانی که احیای قلبی ریوی انجام شد و پزشکان توانستند افرادی را که دچار ایست قلبی شده اند به زندگی برگردانند، بسیاری از آن ها در زمانی که بی هوش بودند و عدم هوشیاری داشتند، تجربیات غیر عادی داشتند.
وقتی که مغز می ایستد، جریان خون آن به سرعت متوقف می شود. بیماران دچار عدم هوشیاری می شوند و مغز آن ها فعالیتی نشان نمی دهد و از نظر بالینی، فرد مرده است.
ولی در زمان ارست قلبی، فرد نزدیک به مرگ نیست و از نظر بیولوژیکی از بین رفته است.
مطالعات قبلی راه حل هایی را نشان می دهد:
به نظر می رسد که توضیح این که بیماران در این مرحله تجربیات واضحی داشته باشند دشوار است، ولی محققین از این عقیده حمایت می کنند. در مطالعه ای در سال ۲۰۱۴ توسط پارنیا و همکارانش ۱۰۱ نفر که پس از ارست قلبی احیا شدند بررسی شدند. ۹ نفر در مرحله ی NDE بودند، در حالی که ۲ نفر توانستند وقایع رخ داده در زمان احیای خود را شرح دهند. یکی از این دو نفر، درست وقایع رخ داده چند دقیقه بعد از ارست قلبی را به یاد آورد که نباید این چنین باشد.
نلسون کوین یک متخصص مغز و اعصاب خوب در مورد NDE تحقیقاتی انجام داد. تحقیقات وی به این سمت رفت که مغز افرادی که NDE را تجربه می کنند، احتمال بیشتری دارد که با هوشیاری REM همراه باشد، مرحله ای از خواب که رویا دیده می شود.
نلسون از نوار مغز EEG استفاده کرد تا فعالیت مغز را کنترل کند، که این کار در زمان احیا دشوار بود.
محققین بیان کردند که در زمان احیا اگر EEG خط صاف باشد و موجی را نشان ندهد، ما نمی دانیم که تجربیات فرد که لازمه ی آن هوشیاری است چگونه رخ داده است. وقتی که نوار مغز منحنی ثبت نکند، فرد نباید NDE داشته باشد.